Η αναπαράσταση εικονικής πραγματικότητας της «Οικίας του Διονύσου» στην Πέλλα από το Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού

Η αναπαράσταση εικονικής πραγματικότητας της «Οικίας του Διονύσου» στην Πέλλα παρουσιάζει την αρχαιότερη φάση του κτιρίου, στην αρχή της Ελληνιστικής περιόδου. Η οικία περιβάλλεται από μια απλουστευμένη μορφή του αστικού ιστού, ώστε να δίνεται μια γενική εικόνα του περιβάλλοντος χώρου.

Η παλαιότερη φάση της οικίας ανάγεται στα τέλη του 4ου αιώνα π. Χ. και περιλάμβανε δυο μεγάλες περίστυλες αυλές, μια με δωρική και μια με ιωνική κιονοστοιχία, χωρισμένες από μια κεντρική πτέρυγα με μνημειακό πρόπυλο. Η νότια πτέρυγα είχε και δεύτερο όροφο. Το εσωτερικό ενός από τους ανδρώνες αναπαρίσταται όπως θα ήταν σε μια ημέρα συμποσίου, με τις κλίνες, τα συμπωτικά αγγεία και τα λοιπά σκεύη και αντικείμενα, με βάση τα ευρήματα της ίδιας εποχής από άλλες θέσεις της Μακεδονίας.

Το σπίτι παρουσιάζεται σύμφωνα με την επιστημονική του δημοσίευση και σε ορισμένες περιπτώσεις χρησιμοποιούνται τα καλύτερα διατηρημένα αντίστοιχα αρχιτεκτονικά στοιχεία από γειτονικές κατοικίες, σύμφωνα με τις προτάσεις των ανασκαφέων. Το περιστύλιο δωρικού ρυθμού, για παράδειγμα, έχει ανακατασκευαστεί με βάση το καλύτερα διατηρημένο περιστύλιο από την «Οικία της αρπαγής της Ελένης». Οι όψεις προς την αυλή των προθαλάμων των δυο ανδρώνων με τα ψηφιδωτά δάπεδα απεικονίστηκαν με μια σειρά από πεσσούς, ακολουθώντας το παράδειγμα ενός άλλου προθαλάμου της ίδιας οικίας που δίνει στην αυλή με το ιωνικό περιστύλιο.Τέσσερις από αυτούς τους πεσσούς εμφανίζονται να δημιουργούν μια τριπλή είσοδο, και εκατέρωθεν αυτής της εισόδου έχουν τοποθετηθεί από δύο μικρότεροι πεσσοί, δημιουργώντας ένα είδος πλευρικών παραθύρων. Αυτή η διάταξη είναι τυπική στη Μακεδονία και εμπνευσμένη από παρόμοιες διατάξεις στα ανάκτορα της Πέλλας και της Βεργίνας.

Η ανακατασκευή της στέγης λαμβάνει υπόψη μόνο τα στοιχεία (κεραμίδια και ακροκέραμα) που ταιριάζουν με την πρώτη φάση της κατασκευής, πριν από κάθε τροποποίηση ή κατοπινή επισκευή. Η διακόσμηση των τοίχων έχει γίνει με σκούρα χρώματα στο κάτω μέρος τους και πιο φωτεινά στο πάνω. Τα ευρήματα της «Οικίας των κονιαμάτων» έχουν χρησιμεύσει ως οδηγός. Τα ψηφιδωτά των ανδρώνων, των εισόδων τους και των προθαλάμων τους, βασίζονται σε ψηφιακές εικόνες υψηλής ανάλυσης.

Στον ανδρώνα «του κυνηγιού του λιονταριού» έχει αναπαρασταθεί μια σκηνή συμποσίου, με κρεβάτια και τραπέζια, τα οποία δεν είναι ακριβή αντίγραφα, αλλά βασίζονται σε παρόμοια ευρήματα από Μακεδονικούς τάφους (Ποτίδαιας, Βεργίνας, Αγίου Αθανασίου και Γάνου). Τα υφάσματα και τα στρώματα στα κρεβάτια έχουν αναπαρασταθεί σύμφωνα με σχετικές παραστάσεις στην αττική κεραμική και ειδικές μελέτες για τις κλίνες στην αρχαία Ελλάδα.

Η αίθουσα του συμποσίου είναι επιπλωμένη με αγγεία από άργυρο, χαλκό και πηλό, καθώς και άλλα αντικείμενα που σχετίζονται με το συμποσιακό περιβάλλον (λυχνίες, λυχνοστάτες). Η επιλογή τους έγινε κυρίως μεταξύ εκείνων που περιλαμβάνονται στην έκθεση του Λούβρου (Δερβένι και Βεργίνα).

Στον ανδρώνα «του Διονύσου» παραστάθηκε κλίνη ύστερου Ελληνιστικού τύπου, με τορνευτά πόδια και χάλκινο φούλκρουμ (διάκοσμος ερεισίχειρου κλίνης), βασισμένη σε εύρημα από την Πέλλα που περιλαμβάνεται στην έκθεση του Λούβρου.

Πηγή: Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού